ناپایداری در سطح تماس 

در جریان‌های مجزا، دو فاز سیال توسط یک سطح تماس در مقیاس مولکولی که سطح تماس نامیده می شود به هم متصل می‌شوند. این پدیده در شرایط معینی از جمله طول زاویه و سطح، سرعت جریان، نیروی گرانشی و عوامل دیگر می‌تواند با پیچیدگی مضاعف همراه بوده و موج‌هایی را در این سطح مشترک ایجاد کند. جریان‌های دو فازی را می‌توان بر اساس رژیم جریان به دو دسته کلی جریان‌های آرام و آشفته با سطح تماس صاف و متلاطم تقسیم کرد.

در دسته اول، هر دو فاز گاز و مایع غیر موجی فرض می‌شوند و فصل مشترک دو سیال پایداری خود را حفظ می‌کند، اما جریان‌های آرام آشفتگی‌ها که اغلب از ورودی جریان سرچشمه می‌گیرند، به دلیل مکانیسم‌های ناپایداری در پایین دست و از حالت صاف خارج شده و امواج تولید می‌کنند.

هنگامی که ناپایداری از یک حد فراتر رود، جریان آشفته‌ای ایجاد می‌شود که در آن سطح تماس شکسته شده و دو فاز (دو سیال) وارد یکدیگر می‌شوند. سطح فاصل مواج می‌تواند به نحوی سطح تماس دو فاز را افزایش دهد و لایه مرزی دو طرف سطح تماس را مختل کند. از سوی دیگر، از دیدگاه محاسباتی و مطالعات تجربی، ساختارهای موجی به شدت بر رفتار پیچیده سیال و سطح مشترک تأثیر می‌گذارد، که چالشی دائمی این نوع جریان دو فازی محسوب می‌شود.